1988 Human Rights Concert in Greece | Συναυλία Διεθνούς Αμνηστίας 1988

πηγή φωτογραφίας

πηγή φωτογραφίας

Σαν σήμερα που γράφεται αυτό το κείμενο, 3-10-2021, έγινε η μεγαλειώδης αυτή συναυλία στην οποία ήμουν παρόν (δεν θυμάμαι αν είχα πάει μόνος μου ή με παρέα) και ήταν η μοναδική τέτοιου είδους συναυλία σε μέγεθος και καλλιτεχνική αξία στην οποία συμμετείχα ποτέ. Και όμως πέρασαν 33 ολόκληρα χρόνια! Εγώ γεννημένος το 1971 βγάλε συμπέρασμα αγαπημένε μου αναγνώστη.

#ΓΤΧΣΚΤΠΣ

Ξερατά

Φαντάσματα κυκλοφορούν στην πόλη
Αόρατα σεντόνια ίπτανται του εδάφους
Τι κι αν είναι χαραγμένες ζωές πάνω σε ύφασμα
Αυτά θα αιωρούνται παρασέρνοντας τα η μνήμη
Κομμάτια θα γίνονται τα όνειρα
Θρύψαλα οι (ευτυχισμένες) στιγμές
Και ένα αιώνιο γιατί θα πλανάται
Πάνω... στο τίποτα, στο κενό
Αφού κανείς δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν μιλά
Τουλάχιστον υποκρινόμενος

Is there anybody out there?

(η φωτογραφία ανήκει σε επαγγελματία φωτορεπόρτερ 
αλλά που δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του/της)

Εικόνες προφίλ και εξωφύλλου που κάποτε κοσμούσαν τον προσωπικό μου λογαριασμό στο facebook αλλά που ήρθε η στιγμή να καταργηθούν. Οι λόγοι ΕΔΏ.

Οι περισσότερες εικόνες προτάσσουν κοινωνικό μήνυμα και πιστεύω πως πρέπει να σωθούν γι' αυτό τον σημαντικό λόγο. Γιατί προσωπικά τα ΜΚΔ δεν τα χρησιμοποιώ διαχρονικά ως κλειδαρότρυπα και κουτσομπολίστικου καφενείου συνήθεια αλλά για διαπροσωπική αλληλεπίδραση, επαγγελματικούς λόγους παλιότερα και το βασικότερο απ' όλα για ενημέρωση και κοινωνική/ακτιβίστικη δικτύωση από-τα-κάτω. Ή τουλάχιστον αυτό έκανα.

Προσωπικά τώρα θα ασχοληθώ μόνο με τα blogs μου για κάποιο χρόνο και θα απέχω από τα ΜΚΔ. Για πόσο δεν ξέρω, αλλά αρκετά ως εδώ. Ένα restart είναι πάντα αναγκαίο.

Δείτε τις εικόνες παρακάτω:

Για τις προηγούμενες και τις επόμενες εκλογές που θα έρθουν.

Αν κριτήριο σου είναι πως όσοι πολιτικοί/συνδικαλιστές ψήφισαν μνημόνια και στήριξαν πολιτικές που καταχρέωσαν την χώρα από το 1945 και μετά ΔΕΝ πρέπει να ξαναβγούν στη βουλή, στα σωματεία, στους δήμους, στις περιφέρειες και να τρώνε το μαύρο της ζωής τους παντού και πάντα.
Αν κριτήριο σου είναι πως για την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ χρειάζεται να είχαμε φύγει χθες, έστω και σταδιακά.
Αν κριτήριο σου είναι πως η διαρκής αλληλεγγύη και ο σεβασμός στην διαφορετικότητα που δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους, (αλλά και κάθε άλλο ζωντανό οργανισμό) σύμφωνα με το χρώμα, το φύλο, την φυλή, την ηλικία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την σωματική και νοητική διάπλαση, αλλά αντίθετα τους ενώνει είναι ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια απαραίτητα να έχει κανείς στον λόγο και στις πράξεις του.
Αν κριτήριο σου είναι πως ο φασισμός, ο ναζισμός, ο εθνικισμός και η άκρα-δεξιά είναι "ιδεολογίες" που πρέπει να είναι πάντα και παντού καταδικαστέες από το σύνολο μιας υγιούς κοινωνίας και να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Αν κριτήριο σου είναι πως η ενότητα και η πάλη σε πολιτικό, συνδικαλιστικό, κινηματικό και αντιφασιστικό επίπεδο θα πρέπει να δίνεται σαν μια ενιαία γροθιά ως απάντηση στο δρόμο παντού και πάντα, άσχετα από το αποτέλεσμα της κάλπης όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι.
Αν κριτήρια σου είναι ΚΑΙ τα παραπάνω τότε είμαστε προς την ίδια πολιτική κατεύθυνση.

*πηγή φωτό

Τα παρακάτω γραφικά τα είχα αναρτήσει στο προσωπικό μου προφίλ στο facebook τα οποία πλέον διέγραψα (οι λόγοι ΕΔΏ):

Για να μην λες πως δεν ξέρεις, δεν άκουσες, δεν διάβασες, δεν είδες.

Η τελευταία ανάρτηση στο προσωπικό μου προφίλ στο facebook ήταν η κάτωθι (πριν την αντικαταστήσω με την παρούσα ανάρτηση του ιστολογίου ως σύνδεσμος από την σελίδα μου)...

https://www.theguardian.com/us-news/2020/jan/28/us-afghanistan-war-bombs-2019

8-11-2020,16:14
Για να ΜΗΝ λες πως ΔΕΝ ξέρεις...
Ορίστε ένα τρανταχτό παράδειγμα από ξένη εφημερίδα, που δημοσιεύθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2020, και που λέει πως μόνο το 2019 "Οι ΗΠΑ έριξαν περισσότερες βόμβες στο Αφγανιστάν το 2019 από οποιαδήποτε άλλη χρονιά από τότε που το Πεντάγωνο άρχισε να μετρά το 2006, αντικατοπτρίζοντας μια προφανή προσπάθεια να εξαναγκαστούν οι παραχωρήσεις των Ταλιμπάν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Δύο λουλούδια που συναντήθηκαν ξανά.

Έγραψα χθες στο προφίλ μου στο facebook σχεδόν αυθόρμητα...
"Μας έμεινε κι αυτό το μπ@ρδλό site για να λέμε τα εσώψυχα μας μπας και φιλοτιμηθεί να μας ακούσει κανείς...
Λιγόστεψε και Ορφάνεψε η οικογένεια.
Μεγαλώσαμε αλλά μικρύνανε τα όνειρα να χωρέσουν σε μια κόλα χαρτί μαζί με τις αναμνήσεις που ταξιδεύουν σε ένα αυτοκίνητο μια ανοιξιάτικη χαμογελαστή μέρα με τις ευωδιές και τον ήλιο να μας κυριεύουν τα σωθικά και το Είναι μας.
Πρώτα "έφυγε" στις 20 Φλεβάρη του 2011 η θεία Μπούλα, η 2η μάνα μας, μετά ο πατέρας στις 9 Γενάρη του 2019 και σήμερα η θεία Βαρβάρα. Βιάστηκε να προλάβει τον μήνα και τον χειμώνα να βρει την μεγαλύτερη αδελφούλα της μιας που είναι η επέτειος του θανάτου της σε λίγες μέρες.
Πολλά Φιλιά και Μια Αγκαλιά χορταστική και στις Δυο σας όπου κι αν είστε...
Η φωτό είναι από το 1980 σε μία οικογενειακή μάζωξη. Από αριστερά: Βασιλική και Βαρβάρα."

όταν το πέντε συνάντησε το μηδέν

“Τι είναι η νιότη;

Ένα όνειρο.

Τι είναι η αγάπη;

Το περιεχόμενο του ονείρου.”

Σαίρεν Κίρκεγκωρ

Soren Kierkegaard