“Kαι τι θα ήταν ο ουρανός χωρίς τα σύννεφα
αυτούς τους ποιητές υδρατμούς και τους μαχητές αέρηδες
που με τόση χάρη, επιδεξιότητα και απερισκεψία
παίζουν κρυφτό με τον Ήλιο και το Φεγγάρι
ζωγραφίζοντας πάνω στον μπλε ή μάυρο καμβά;
Τίποτα· ένα άδειο τεράστιο πανί, που θα μαράζωνε από μοναξιά,
χωρίς ψυχή, ανείπωτη ομορφιά, λόγο ύπαρξης, δίχως ζωή.
Όπως ακριβώς μία σταγόνα βροχής:
κυλά σαν δάκρυ πάνω στο χώμα της Γης και γίνεται Πηγή για να πιεις.”
Κ.Π.
6-10-2019
