Δύο λουλούδια που συναντήθηκαν ξανά.

Έγραψα χθες στο προφίλ μου στο facebook σχεδόν αυθόρμητα...
"Μας έμεινε κι αυτό το μπ@ρδλό site για να λέμε τα εσώψυχα μας μπας και φιλοτιμηθεί να μας ακούσει κανείς...
Λιγόστεψε και Ορφάνεψε η οικογένεια.
Μεγαλώσαμε αλλά μικρύνανε τα όνειρα να χωρέσουν σε μια κόλα χαρτί μαζί με τις αναμνήσεις που ταξιδεύουν σε ένα αυτοκίνητο μια ανοιξιάτικη χαμογελαστή μέρα με τις ευωδιές και τον ήλιο να μας κυριεύουν τα σωθικά και το Είναι μας.
Πρώτα "έφυγε" στις 20 Φλεβάρη του 2011 η θεία Μπούλα, η 2η μάνα μας, μετά ο πατέρας στις 9 Γενάρη του 2019 και σήμερα η θεία Βαρβάρα. Βιάστηκε να προλάβει τον μήνα και τον χειμώνα να βρει την μεγαλύτερη αδελφούλα της μιας που είναι η επέτειος του θανάτου της σε λίγες μέρες.
Πολλά Φιλιά και Μια Αγκαλιά χορταστική και στις Δυο σας όπου κι αν είστε...
Η φωτό είναι από το 1980 σε μία οικογενειακή μάζωξη. Από αριστερά: Βασιλική και Βαρβάρα."

...πράγμα που μετάνιωσα σχεδόν αμέσως. Θα διαγραφεί αύριο αυτή η ανάρτηση μετά την ταφή. Το γιατί το μετάνιωσα θα γραφθεί σε κάποια άλλη στιγμή και κάπου αλλού. Δεν είναι της παρούσης.

Μας μένουν πια μόνο οι φωτογραφίες και αυτά που ο καθένας και η καθεμία έχει στο κεφάλι του/της (aka memories): μόνο όταν εξαφανιστούν, ή αχνοφαίνονται καλύτερα, αυτά και αυτές στο κολλάζ του μυαλού και πάρουν τις θέσεις τους η στυγνή καθημερινότητα, τότε και μόνο τότε μαθαίνεις να ζεις με αυτό, να γίνεται κομμάτι του εαυτού σου, μέχρι την επόμενη απώλεια... 

*Αφιερωμένη ανάρτηση στις θείες μου, αδελφές της μητέρας μου, Βασιλική Μόσχου και Βαρβάρα Μόσχου. 

τελευταία ενημέρωση
ανάρτησης 12-2-2021